Maand: mei 2016

De laatste etappe begon met een lange afdaling en daarna weer een stijging een vlak stuk met een enorme afdalingen en stijging van 900 meter. Als je dat fietst dan weet je pas  wat dat is, ordinair zwaar. Toch is het gelukt.

Op zo’ n 20 km voor Santiago heeft Jan mijn versnelling onderhanden genomen. Er was een geluid te horen dat werd veroorzaakt door de voorderailleur. Ondanks alle vindingrijkheid van Jan is het hem op dat moment niet gelukt om het geluidje weg te werken. Wel het plan om de volgende dag in Santiago en definitieve oplossing te realiseren. Hoe Jan met luttel gereedschap mijn fiets kan bewerken vind ik een kunst.

Nadat het dus niet helemaal gelukt was zijn we aan de laatste 20 km begonnen. Ik wist uit het boekje dat we opnieuw nog een klim zouden krijgen van 200 meter. Uiteraard hebben we die ook gehaald, maar de vermoeidheid sloeg toe. Gelukkig via het toeristen informatie snel een hotel in het centrum gevonden en konden we douchen en rusten.

‘s-Avonds naar een wasserette gegaan en onderwijl en biertje gedronken. De schone was naar de hotelkamer gebracht en daarna in de oude binnenstad van Santiago heerlijk gegeten. Ik ben daarna onmiddellijk in slaap gevallen.

We hadden een uitstekend hotel in het centrum van Ourense. We hebben ‘s-avond vegetarisch gegeten in een restaurant vlakbij ons hotel. Het smaakte verrukkelijker het was gezellig. De kokkin, die een beetje Engels sprak heeft os een lekkere maaltijd aan bevolen. De prijs lag een beetje op het Hollandse niveau. In de grotere steden lijken de prijzen ook iets hoger. Voor het overige waar wij zijn geweest vonden wij de hoogte van alle prijzen laag. Jan en ik hebben ook de tracks die ik ga fietsen vanaf Santiago door genomen. Vooral naar de hoogte verschillen gekeken. Veel stijgen is zwaar en ik heb daar moeite mee. Ik kom er wel, maar ga aanmerkelijk langzamer dan Jan kan. De totale reis naar Nederland kwam in onze berekening overeen met wat ik zelf al had berekend thuis. Als alles mee zit zal ik in de loop van de eerste week van juli thuis zijn. Vooral in het eerste deel van Santiago Naarden Franse kant van de de Pyreneeën is zwaar met veel hoogte verschillen. Daarna hebben Jan en ik mijn bagage doorgenomen en heb ik gekozen om de grote tas waar de tent in zit om die met Jan mee te geven. Ik heb te veel kleding bij me en wat kleine elektrische spulletjes. Zo kan ik met twee tassen voor en twee tassen achter rijden en ik draag de tent in het foedraal onder mijn snelbinders.

Aangekomen in Rodeiro kwamen we in een restaurant waar ook een hotel aan was verbonden. We waren eerst niet welkom omdat het alleen voor Spanjaarden is bedoeld. Na een gesprek kon het ineens wel en kregen we een warme maaltijd. Toen we in het gesprek hadden gezegd: viva Galicië, kon het niet meer stuk. Uiteindelijk een prima hotelkamer voor een schappelijke prijs.h

Morgen hoeven we nog maar een etappe naar Santiago te fietsen.

De etappe begon direct met stijgen. Jan heeft nog eens advies gegeven over het schakelen van de versnellingen. Uiteindelijk heb ik er niets aan als inde tandraderen zou beschadigen. Bij veel stijgen schakel je ook veel door zwaar te trappen terwijl je schakelt kan het verkeerd gaan. Ook moet ik met de groet tandraderen slimmer schakel. Nu ik het in theorie snap kan ik net ook in de praktijk uit proberen. De tocht kwam ook langs een zeer oud klooster in Oseiro. We waren te laat voor een rondgang, maar we hebben op het plein voor het klooster onze lunch gegeten en zelfs soep gemaakt.. Het tweede del was weer stijgen, maar nog meer, zo’n 600 meter. Na het hoogste punt kwam er gelukkig ook weer een lange afdaling waar we met 50 km per uur vanaf reden.

We waren al om 8:00 uur op pad. Zeker in de ochtenden is het nog koud. We zaten ook hoog en dan blijft het kouder. Eerst een lange afdaling met het windjack dicht. In de Loop van de dag is het wel warmer geworden, maar de wind nam ook toe. Er waren twee lange stijgingen, waarvan de tweede met de sterke tegenwind zwaar was. We kwamen in Villaderrey en konden aanvankelijk de aubergue niet vinden. Het bleek een gloed nieuw gebouw te zijn waarvan ik eerst dacht dat het een meubeltoonzaal was. Het woord aubergue stond wel op een plaat staal, maar meestal zien  de herbergen van de camino er heel anders uit. We hadden het bij twee barretjes gevraagd en die hadden de juffrouw reeds gebeld en die stond op de weg. Het bleek  dat e de enige in het gloednieuwe aubergue waren. In het volgende dorp, 1,5 km verder was de winkel nog open. We hebben heerlijke pasta met spinazie en ham gegeten. De bedden waren ook goed en het was stil in de nacht.

Volgende  morgen na een ontbijt klaar gemaakt in de keuken hebben we de deur dicht getrokken van de aubergue. De vrouw is alleen op telefonisch verzoek bereikbaar. Ook vandaag wee begonnen met een afdaling. Temperatuur was laag en er was mist. Toen de zon er doorheen kwam werd het warmer en de wind is er vandaag niet. We bereikte al snel Ouserne. Omdat we voor de siësta waren aan gekomen konden we Nog in een fietsenwinkel twee nieuwe pedalen kopen. Ik heb mijn pedalen kapot getrapt. jan neemt ze mee naar Nederland om ze mogelijk te repareren. Onderweg lukt dat niet. Eenmaal in het stadje zagen we een leuk hotel en hebben we besloten om in Ourense te blijven. We hebben ons verkleed en zijn de stad ingelopen. We hebben wat gegeten op een marktje en door de binnen stad straatjes gewandeld. We zijn als in Galicië. We zien beid nog geen groot verschil met het overige Spanje wat wij hebben gezien. Ik vind het wel opvallend dat zo weinig Spanjaarden een andere taal spreken. Met veel gebaren komen we er meestal uit. We weten alleen niet wat zij allemaal tegen ons te vertellen hebben. Vaak maken de Spanjaarden hun hele verhaal af en ontgaat Ons de inhoud volledig.

‘s-Middags nog een dutje gedaan en  met de WiFi de digitale verplichtingen afgehandeld. Vanavond gaan we de warme maaltijd gebruiken in het stadje.

morgen gaan we verder en moeten we in 2 1/2 dag 160 km afleggen. Na wat we al gehad hebben kan dat niet meer tegenvallen.

Vandaag 66 km gefietst met veel stijging. Van 900 naar 1300 meter hoogte. Het zonnetje scheen en er was een stevige wind die we grotendeels tegen hadden. De tocht was weer mooi. We hebben onderweg drie herten, een slang op de weg en veel mooie vogels gezien. We hebben vanochtend bij onze eerste koffie ronde twee broodjes laten klaar maken met uitgebakken spek. Daar zijn Spanjaarden kennelijk gek op. De varkenspoten die gerookt zijn kun je makkelijk bewaren en zij bijna overal te koop, tot in benzine stations. De dame ging voor ons het spek bakken en ging ook groene paprika’s frituren.
Tussen de middag hebben we die op gegeten. Standaard eten we ook fruit, sinaasappelen en appels. Ik drink anderhalve liter water per dag. Met veel stijgen onderweg zelfs meer.
Afgelopen nacht sliepen we in een pelgrims onderkomen. Die zijn goedkoop, € 7,00 p.p. per nacht. Privacy is er nauwelijks. Veel wandelaars gaan vroeg slapen en zij zichtbaar moe, zwak en misselijk. Wij op de fiets hebben weinig klachten.

Vandaag slapen we in een hotel. Opzich is alles netjes en goed, maar ik vind de mensen niet aardig. Ze spreken alleen Spaans en zijn geïrriteerd als je vragen hebt. We wilden niet verder rijden omdat we zo veel gestegen waren. Het eten vanavond was ook weer goed. Zo kunnen we overdag actief blijven.
We hebben samen ook naar de overige routes gekeken die we nog moeten afleggen. We kwamen er achter dat ons boekje niet altijd klopt. Het boekje is februari van dit jaar uitgekomen. Jan en ik zijn er van overtuigd dat delen van de route niet goed zijn verwerkt.
Wij komen er wel uit, maar moeten de laatste dagen nog flink aanpoten. Gelukkig is de stemming en de conditie voldoende aanwezig om op het laatst nog tegenvallers op te vangen.
M’n huid is gloeierig en ik ben moe, dus het is slaaptijd.
Welterusten

Gisteren haden we geen internet, daarom vandaag twee etappes.

Van Salamanca naar Zamora was geen zware tocht, daarna nog 15 km naar Montamarta. daar hebben we Francoise ontmoet volgens afspraak. Zij is een vrienden van mij en ik wist dat zij dezelfde route als wij doen maar dan wandelend. Francoise had al een hosta
Rural geboekt en daar zijn wij ook gaan overnachten. Het was ook de eerste dag date zon hadden gehad. Mijn benen waren licht verbrand.
In het dorp was een een leuk restaurant waar we met Francoise en een wandelgezel David. De overige gast was een Nederlandse vrouw Karina. Zij komst uit Castricum en loopt de Camino alleen. Haar voeten waren opgezet door de lage wandelingen. Ik heb na het diner haar voeten gemasseerd. dat bleek wel te helpen. het is jan en mij opgevallen dat veel wandelaars klachten hebben met
voeten.
We hadden een top avond en veel gekletst. Om 10:00 uur is het weer bedtijd. We houden ons wel aan voldoende rust, want we doen overdag wel energieke oefeningen.
De volgende ochtend afscheid genomen van de wandelaars en vertrokken. Ook de etappe van vandaag is weer vlak waardoor we veel kilometers kunnen maken.
Na de vlakke etappes komen er nog dagen waar we zeer veel moeten stijgen en dan hoeven we minder afstand te doen.
Ook vavdaag hadden we weer mooi weer. In een kruidenierswinkeltje hebben we water fruit en brood gekocht. We vroegen of de vrouw ook ons brood wilde Belgen en dat was geen enkel probleem. Zo hadden we heerlijk vers brood met Spaanse ham, vers afgesneden. Onze lunch deden we in een klein dorpje en gaan dan op het plein zitten naast de kerk. We kregen allerlei oude mensen die ons groeten. Reuze gezellig. De tocht was mooi en grote stukken heel stil en verlaten.

In de middag reden we onze kilometers erbij om aan de 80 te komen en vonden daarna een aubergue. 24 bedden en € 7,00 per nacht. Het is heel goed. De privacy is minder, maar iedereen is met de camino bezig.
Over de prijzen in Spanje zijn wij soms versteld. We hebben vanavond gegeten voor €10,00 p.p. De maaltijd was grote klasse. De kok heeft ons zeer veel verteld, maar we hebben er niets van verstaan. Zo gaat het wel vaker. Het maakt de Spanjaarden weinig uit. Ze blijven door ratelen.

Dit was het weer voor vandaag. Samenvattend: conditie en sfeer onderling is buitengewoon. We gaan compastela ruimschoots binnen de tijd halen.

Groet mede van Jan

Het hotelletje in Puerto. Bejar was prettig en verzorgd. Iets commerciëler maar ook wat meer kwaliteit. De Spanjaarden zijn zeer vriendelijk. We gingen op weg van Puerto de Bejar naar Bejar. Veel klimmen!! In Bejar moesten we volgens de navigatie een pad volgen. De hoofdweg is meestal de N630. Die wordt wat saai en dan is een alternatieve route door de natuur en over kleinere wegen leuker. We hadden afgeslagen en er werd getoeterd. We dachten alle twee dat het een Spanjaard met een opgewonden standje was. Hij stopte en maakte ons duidelijk dat de route die we waren ingeslagen na verloop van enige tijd onbegaanbaar zou worden. Op sommige plekken zou er een meter water staan.
Dat zijn wel meevallers, want we moesten  nog veel klimmen en als we terug hadden gemoeten konden we weer opnieuw met klimmen verder plus extra kilometers.

De route die we toen noodgedwongen moesten volgen was niet overal even mooi. De N630 volgt daar de grote weg en wij fietsen of rechts of links van de grote weg. Het hoogste punt was 1202 meter. Daar was het koud en toen we de berg af moesten hebben we een extra jas aan gedaan. De afstand was 84 km en we zijn in Salamaca aangekomen.

Het hotels is meer een soort jeugdherberg. We slapen op twee verschillende kamers omdat het compleet is volgeboekt. Bij mij staan 4 bedden op de kamer en Jan heeft een eenpersoonskamer. Bij mij kwamen om 1:00 uur ‘s-nachts nog 3 mannen binnen, die toen nog uitgingen. Ze kwamen om 7:30 uur weer terug. Dat was voor mij bijna weer staan. Na een eenvoudig ontbijt zijn we gaan wandelen. Het oude centrum van Salamanca is niet zo groot. We hebben zo’n 6 kerken bekeken. De een nog mooier dan de andere. Daarna de kathedraal. We hebben via een toegangsprijs naar de toren en dak etc. rond gekeken. We vonden het zeer fraai. De toren maakt onderdeel uit van de oude kathedraal en die heeft ook een groot middenschip. In de loop der tijd is er ook een nieuwe kathedraal bij gebouwd met nog een veel groter en hoger middenschip. Beide zitten vast aan de grote toren. De rondgang ging naar de toren, maar ook langs een balustrade  hoog in de kerk. Ik heb nog niet eerder een kerk op deze manier kunnen bekijken.

In de rest van het stadje staan fraaie paleizen en een grote universiteit. De eerste universiteit van Europa. We vinden het een mooie stad en ik wil er nog weleens naar terug.

Ik neem een stukje over uit mijn fietsboekje over de via de la plata dat gaat over die universiteit in de tijd van het Franco regime:

Ik vond het een mooi stukje en verteld iets over het verdreven Francobewind.

Morgen gaan we naar Zamora, maar iets verder is Francoise, een vriendin die de camino wandelt. We gaan proberen om haar te ontmoeten.

Nadat Jan mijn fiets had gemaakt hadden we een mooie tocht. We kwamen op gegeven moment bij een punt waar de verharde weg overging in een onverharde weg en er was geen alternatief. Het was ongeveer 10 km en door de vele regenbuien was het pad lastig begaanbaar. Vijf keer moesten we de bagage afnemen om door een brede waterpartijen te waden. er lagen wel stenen, maar toch bleef het een hele onderneming om alles in goede staat over de waterpartij te krijgen. Aangekomen in Capri, een Romeinse nederzetting konden we doorgaan op een onverharde weg of een groot stuk omrijden. Om weer onverharde weg te nemen zouden we opnieuw voor moeilijke keuzes komen te staan. We hebben de omweg genomen. Na 50 km is er een regenbuiover ons heen gekomen van plus minus een uur. Ondanks de regen hebben we de klim van 350 meter over de laatste 10 km goed kunnen doen. Jan heeft voor de stijgingen een uitstekende conditie. het ging mij vandaag beter af. Ik doe het niet fluitend, maar kan Jan op gepaste wijze volgen. Als mijn huidige conditie zo blijft dan ben ik zeer tevreden en zal het me waarschijnlijk ook lukken om vanaf Santiago naar huis te fietsen.

Aangekomen op de bestemmingsadres van vandaag hebben we weer een leuk hostel getroffen, twee persoonskamer, lekker en gezond eten rust.

Morgen fietsen we verder naar Salamanca, 80 km

Ik ga lekker slapen

Vandaag van de mooie stad Caceres gefietst naar Carabosso. het was ruim 100km. Op zich was de afstand geen probleem, hetgeen betekent dat mijn conditie aan de verbeterde kant is. Mijn nieuwe stuur zit veel beter en ik kan vanuit mijn benen trappen en m’n bovenlijf redelijk ontspannen houden. Dat was de eerste drie dagen wel anders.
Het hotel in Caserres vond ik goed. Een heel degelijk oud gebouw en goede service. De prijs was € 50,00 voor een twee persoonskamer inclusief ontbijt, alles schoon en redelijk lux. In Duitsland heb ik wel voor veel meer per nacht geslapen in een schamele kamer.
Jan en ik vinden Spanje in z’n algemeenheid goedkoop.
De Spaanse mensen zijn ook bijzonder vriendelijk en altijd bereid om te helpen.
Het fietsen ging ook vandaag weer zoals ik het van mezelf verwachte. Honderd kilometer is ook geen kattepis en er zitten steile hellingen tussen en we hadden een uur regen.
Het land wat we tijdens het fietsen zien is mooi en natuurlijk anders dan onze polders. Ook vind ik tot nu toe Spanje sympathieker dan bijvoorbeeld Italië.

Ik verwacht in de toekomst samen met Janny terug te gaan een al die relatief kleine steden te bezoeken. De geschiedenis staat in mijn fietsboekje en dan zie ik dat er veel Romeinse overblijfselen zijn die nog geheel intact zijn. Ook de Moorse invloeden zijn zichtbaar en de Spaanse architectuur vind ík mooi. De oude dorpjes zijn ook karakteristiek , maar wel een beetje verlaten.
Morgen, vrijdag en zaterdag fietsen we op ons gemak naar Salamanca. Daar hebben we al een hostel geboekt en blijven we twee dagen.

Zeker door het weer heb ik gisteren niets geschreven.

Er zat wel een liedje in m’n hoofd uit het Amercan songbook: “in each life some rain will fall, but too much is fallen in mine”. De inhoud is uiteraard figuurlijk bedoeld, maar als je een lange fietstocht begint en je hebt drie dagen regen, met buien waaruit 5 cm water viel, is heftig. Er viel voor mij en alle andere Caminogangers te veel regen.

In de derde etappe hadden we 13 km gefietst en moesten veel steigen. De regen hield onophoudelijk aan.

We kwamen door een dorpje Santa Maria de Nava en daar zijn we koffie gaan drinken. We hebben naar een bus gevraagd, maar die rijdt niet in dat dorp. Toen maar een taxi besteld. We moesten twee uur wachten en er kwam nog twee uur bij. Uiteindelijk bleek de taxi chauffeur de echtgenoot van de dame in het koffiehuis te zijn. Het was zijn eigen auto en geen taxi. We waren allang blij dat we vanuit die regen naar de volgende plaats toe zouden komen. Hij heeft ons gebracht naar Merida. Ik denk zo’n 120 km verder. Daar hebben we een hotel geboekt en voor mijn fiets een nieuw stuur gekocht. Jan heeft het stuur ‘s-Avond op mijn fiets gemonteerd. De volgende ochtend, woensdag zou het om 11:00 gaan regenen. We zijn vroeg opstap gegaan en de regen bleef uit. We zijn van Merida naar Caserres gefietst. 75 km en dat ging mij goed af. Het nieuwe stuur maakt dat ik een betere houding heb op de fiets en Jan geeft mij adviezen waardoor ik beter gebruik mak van mijn versnellingen, vooral bij stijgen. Ik ga vaak in een te lichte versnelling de heuvel op en raak dan buiten adem. Het ging vandaag voortreffelijk. We hebben en leuk hotel geboekt in een twee persoonskamer in de binnenstad van Caserres. We hebben gedoucht en zijn toen de binnenstad ingewandeld. Caserres heeft een binnenstad die op de werelderfgoedlijst staat van de Unesco. We hebben schitterende gebouwen, kerken en musea gezien. Het was een onverwachte verrassing. Om 6:00 uur is het weer gaan regenen dat dat is het de hele avond blijven doen. Hopelijk kunnen we morgen weer een hele etappe fietsen. Na donderdag zou het weer verbeteren en dat betekent zonnig en aangename temperatuur. Dan is camperen ook weer een optie. Onze etappes rijden we maar op één manier en dat is de geasfalteerde weg. Alle alternatieven zijn te vermoeiend voor mij en die wegen zijn deels blubberig geworden. Ik vond het leuk om alle hartverwarmende reacties te lezen. Ik kan niet antwoorden omdat ik soms maar een gebrekkige WiFi heb en ik er te moe voor ben om overal op te reageren. Reacties vind ik wel leuk om te lezen.
Eten doen we alleen nog in restaurants ook omdat het buiten niet kan. Vanaf vrijdag zal dat mogelijk veranderen en zullen we voor de tent zelf koken. We komen ook wat meer Caminowandelaars tegen. Jan trakteert hen op een cake. Ik heb wel bewondering voor de wandelaars gekregen.

Afgelopen dag was een omslag. Ik heb zonder al te veel moeite 75 km gefietst. Tijdens het fietsen heeft het nauwelijks geregend en ik ben beter in staat om mijn fietskwalteit zelf te verbeteren. Vandaag heb ik gefietst zoals ik het zelf graag wil. Jan fietst veel makkelijker tegen hellingen op, en ik kan hem nu op een gepaste afstand volgen. De dagen ervoor moest Jan lang op mij wachten en dan stond hij in de kou. Ik moest meerdere keren lopend naast mijn fiets de hellingen op
Ik hoop dat ik de komende dagen zo door kan. Blijven gaan

Het weer is de eerste twee dagen bar en boos. Veel regen, zoveel dat onverharde wegen moeilijker begaanbaar worden.
Eerlijk gezegd is het niet alleen het weer, maar ook mijn conditie. Met wekelijks wandelen was mijn conditie beter. De afgelopen twee maanden heb ik veel keren verstek laten. De week voor onze start had ik een lux en luie week in Marakech. Dat kwam mijn conditie ook niet ten goede.

De plannen waren om van Sevilla naar Almaden de la Plata te fietsen. Door de regen en het onverharde “natuurpad” was extra zwaar, Jan ging fluitend omhoog, maar ik had een combinatie van te weinig zuurstof en snelle verzuring. Dit heb ik niet vaak, dus ik was er niet op voorbereid. Het onverharde pad was ongeveer 40 km. En niet geëgaliseerd. Op een asfaltweg worden onnodige heuvels weggewerkt opdat de weg uiteindelijk minder op en neer gaat. Dit was de eerste tocht en ik ben compleet verzuurd en uitgeput kwam ik aan. Gelukkig wel snel hersteld. We hebben in Castillo Blanco in een aubergue geslapen. Dit is een herberg van de gemeente en wordt door vrijwilligers gerund. Het is aan de gasten om een donatie achter te laten. De vrijwilligster was van origine Nederlands en heeft ons in een aparte kamer laten slapen.’s-Nachts heeft het onophoudelijk geregend. De volgende ochtend, vanochtend heeft Jan mijn fiets onder handen genomen. Mijn stuur stond niet goed en daardoor was het klimmen ook lastiger. De conditie en adem tekort zijn echter de hoofdreden van mijn moeizame etappes.

De tweede etappe zijn we bewust over verharde wegen gaan fietsen. De hele weg was schitterend mooi, alleen de regen verstoorde ons zicht en was extra zwaar. Het klimmen vandaag ging weer niet geweldig. Ik heb wel bijna alles met zelf trappen afgelegd. de heerste dag heb ik steile heuvels moeten lopen met de fiets aan de hand. We dachten een weg te volgen die in ons boekje stond. Dit bleek toch een andere weg te zijn. De laatste 30km moeten we over en onverhard pad. Gelukkig kwamen twee Camino wandelaars ons tegemoet en die wisten te vertellen dat de weg twee km. verder volledig onder water stond. We zouden kunnen roeien. Ze vertelden ook dat zij een pension hadden waar het heel goed vertoeven was. We hadden veel harderegenbuien over ons heen gekregen. Ik was doordat we ook gstopt waren rillerig geworden. We hebben besloten om ook een kamer te nemen. Het is een Spaanse dame en runt haar pension. Beter hadden we niet kunnen treffen. Met handgebaren kunnen we een eenvoudig gesprek voeren. Ik heb een paar uur geslapen en ‘s-avonds hebben we heerlijk Spaans gegeten in het restaurant waar de dame van het pension ons heen heeft gestuurd. Spanje is goedkoper dan de landen waar ik tot nu toe ben geweest. Onze maaltijd met twee gangen, inclusief twee glazen wijn en koffie was in totaal € 19,00 voor ons beiden. Ik ga nu weer slapen om vooral veel rust te hebben om mijn verzuring te laten afnemen. We volgen nauwelijks meer de etappes die ik van te voren heb gepland. We zijn nu in El Real de la Jaro. Morgen gaan we een route nemen die ook afwijkt. De route die we wilden is door wateroverlast onbegaanbaar.

De samenwerking tussen Jan en mij is optimaal. Jan moet wel vaak op mij wachten, omdat ik vooral bij stijgen achter blijf.

Ik ga nu slapen. Tot woensdag hebben we nog regen. Hoe dat verloopt kunnen jullie in mijn volgende stukje lezen.

groeten ook namens Jan