Etappe twaalf van Rodeiro naar Santiago de Compostela

Alweer de laatste Etappe van de  “Via de la Plata”. Na een moeilijke start met véél regen en een matige conditie van mijn kant.  Jan is een echte berggeit. Jan kan hellingen met gemak nemen, terwijl die voor mij zwaar blijven. In de loop van de etappes bleef het weer aan de koude kant vooral ‘s-morgens. De wind heeft ons ook niet altijd mee gezeten. De tweede helft van onze tocht hadden we de wind pal tegen en hadden we het koud door de straffe wind.

De laatste etappe begon met een lange afdaling en daarna weer een stijging een vlak stuk met een enorme afdalingen en stijging van 900 meter. Als je dat fietst dan weet je pas  wat dat is, ordinair zwaar. Toch is het gelukt.

Op zo’ n 20 km voor Santiago heeft Jan mijn versnelling onderhanden genomen. Er was een geluid te horen dat werd veroorzaakt door de voorderailleur. Ondanks alle vindingrijkheid van Jan is het hem op dat moment niet gelukt om het geluidje weg te werken. Wel het plan om de volgende dag in Santiago en definitieve oplossing te realiseren. Hoe Jan met luttel gereedschap mijn fiets kan bewerken vind ik een kunst.

Nadat het dus niet helemaal gelukt was zijn we aan de laatste 20 km begonnen. Ik wist uit het boekje dat we opnieuw nog een klim zouden krijgen van 200 meter. Uiteraard hebben we die ook gehaald, maar de vermoeidheid sloeg toe. Gelukkig via het toeristen informatie snel een hotel in het centrum gevonden en konden we douchen en rusten.

‘s-Avonds naar een wasserette gegaan en onderwijl en biertje gedronken. De schone was naar de hotelkamer gebracht en daarna in de oude binnenstad van Santiago heerlijk gegeten. Ik ben daarna onmiddellijk in slaap gevallen.